In 1984 bestond de AV Phoenix 25 jaar, een uitstekende gelegenheid om je als vereniging te presenteren. Naar atleten, naar de bond, naar de gemeente. Een receptie is snel bedacht, een speciaal clubblad ook, maar beide zijn niet interessant voor media en publiek. En een feest voor de leden lijkt al helemaal niet publicatiewaardig. Zo kwamen we al snel op een jubileumwedstrijd…

Wie het Phoenix van die tijd kent, zal het niet verbazen dat de eerste gedachte dan naar de Maliebaan ging. Phoenix had vele jaren zijn trainingen op de Maliebaan gehouden omdat het geld voor het huren van gemeentelijke accommodaties ontbrak. Verder leek het een zeer geschikte locatie omdat je tijdens de wedstrijd maar één kruising tegenkomt en er voldoende ruimte is om ook toeschouwers iets te kunnen bieden.

10KM en de MaliebaanMijl

Een aparte 10 km wegwedstrijd was een logisch onderdeel. Voor de recreanten werd de Maliebaan ongeschikt bevonden, te saai. Dus is onderzocht of we de zekerheid konden krijgen dat de spoorwegovergang tijdens onze wedstrijd niet gesloten zou worden. Daarmee was een parcours over de Maliebaan en rond het Wilhelminapark een prima oplossing. Tenslotte was er in die tijd veel publiciteit rond een stratenmijl in Parijs en Londen. Daarmee hadden we een programma dat voor ieder wat wils bood.

Maar we wilden ook gasten uitnodigen voor ons jubileumfeest. Daarom werd de receptie aansluitend aan de wedstrijd gehouden in een nabijgelegen café, zodat de uitnodigingen zowel de wedstrijd als de receptie omvatten. En op de Maliebaan zouden we hen koffie, thee, drankjes en versnaperingen aanbieden en dat tevens verkopen aan de deelnemers en toeschouwers.

Voorbereiding allereerste Maliebaanloop

Toen kwam het overleg met de afdeling Utrecht over de wedstrijddatum. Vervolgens werd de medewerking gevraagd aan de Utrechtse jurycommissie. René Schoenmaker werd wedstrijdleider. Met Nico van Harn van deze commissie werd het parcours nauwkeurig uitgemeten.

Vervolgens een taakverdeling om de wedstrijd voor te bereiden en te organiseren. Herman Verheul was vanzelfsprekend de gastheer. Joop Spoor nam samen met Gerrit Wermer de taak op zich om de afzetting van het parcours te verzorgen en de baanwachten op kruisingen en dergelijke aan te sturen. De politie had intussen meegedeeld dat zij niets voor ons wilden doen. Hans de Caluwé zou samen met Jannet Vermeulen zorgen voor de inwendige mens, inclusief broodjes voor jury en medewerkers. Jos van Verseveld verzorgde het wedstrijdsecretariaat. Ben Korver was microfonist en Koos Vermeulen (auteur van dit stuk) was achtervang. Klaas Lok zorgde voor een kwalitatief goede bezetting van de beide wedstrijdonderdelen. Die taakverdeling werkte goed, ieder zorgde zelfstandig voor een deel van het werk en tijdens vergaderingen werd de voortgang besproken. Het geheel werd in een draaiboek vastgelegd.

Sponsoring

Iedereen zocht naar sponsors. Zo kreeg Joop Spoor een wegenbedrijf zo ver dat zij de hekken leverden voor de afzetting. Frits Gerlach bezocht alle middenstanders in de omgeving en kreeg overal wat, onder andere prijzen in natura en veel ham voor de erwtensoep en de broodjes. Philip van Heerde, de man die toen het nu nog in gebruik zijnde Phoenix-logo voor deze gelegenheid ontwierp, wist een schoenenfirma te interesseren. De bank, gevestigd naast de start, werd bereid gevonden om ons van elektriciteit te voorzien en een school stelde haar kleedgelegenheid ter beschikking.

PR

Een advertentie in de Atletiekwereld, interviews met de krant, overleg met allerlei partijen die direct of zijdelings bij het jubileum betrokken waren. Voor het jubileumblad werd aan de bond, de gemeente en aan (oud-) leden gevraagd om hun visie op Phoenix te geven en dat leverde verrassende teksten op. Het vinden van die oud-leden was niet bepaald eenvoudig. Toch konden we een blad van 60 A4’tjes samenstellen.

De voorinschrijvingen waren tegenvallend. De stratenmijl kreeg niet de belangstelling die het op dat moment in de rest van Europa had. En ook de 10 km kreeg niet het verwachte aantal inschrijvingen. De datum van 11 november, vlakbij de jubileumdatum van 4 december, zou daarvoor verantwoordelijk zijn. Een recreatieloop moet zich eerst bewijzen. Zoals te verwachten was, kwamen er ook niet zoveel van de gasten naar de wedstrijd.

En hoe succesvol was de allereerste Maliebaanloop?

De wedstrijd zelf vonden we succesvol. Alle voorbereidingen leverden het gewenste resultaat. Veel publieke belangstelling. Een Belg, Alex Hagelsteens, die een scherpe tijd neerzette op de 10 km (28.44’3). Veel Phoenix-atleten met prima prestaties. Er kwam deze eerste keer geen trein langs tijdens de loop voor recreanten. En we waren op tijd klaar voor de receptie.

Dankzij het jaarlijkse karakter dat de loop kreeg, hebben we wel bewezen dat de Maliebaanloop in een behoefte voorziet en jaarlijks voor publiciteit zorgt.

Koos Vermeulen

MaliebaanMijl in beeld